بالاخره پس از گذشت 38 سال از ساخت فیلم «الرساله» و تنها فیلم به نمایش درآمده درباره بزرگترین و عظیم ترین شخصیت تاریخ بشریت، دیروز چشمانمان به جمال « محمد رسول الله » مجید مجیدی روشن شد.
(این مطلب توسط مصطفی سیدآبادی مسئول حلقه نقد دانشکده صدا و سیما قم در يادداشتی به نقد فيلم «محمد رسول الله» ساخته مجيد مجيدي پرداخته است.)
بالاخره پس از گذشت 38 سال از ساخت فیلم «الرساله» و تنها فیلم به نمایش درآمده درباره بزرگترین و عظیم ترین شخصیت تاریخ بشریت، دیروز چشمانمان به جمال « محمد رسول الله » مجید مجیدی روشن شد.
سال 2012 عده ای خبیث و لعین با پخش فیلم موهن درباره پیامبر(ص) داغی به دل مسلمانان نهادند داغی که به خواست خدا سبب خیر شد و موج جدیدی از فیلمهای کوتاه و بلند پیرامون پیامبر رحمت تولید شد، موجی که هرچند پر شور و پرحرارت آغاز شد اما با برگزاری چند همایش و جشنواره به پایان رسید.اما اتفاقات این سالها و مخصوصا اتفاقات فرانسه و اقدام جدید نشریه شارلی ابدو، باعث سرباز کردن دوباره این زخم کهنه شده بود، زخمی که با دیدن فیلم لطیف مجیدی اندکی التیام یافت.
اما چرا باید همیشه منتظر حمله ای باشیم تا به دفاع برخیزیم، چرا به دنبال تبدیل تهدیدها به فرصتهاییم و خود فرصتها را ایجاد نمی کنیم، چرا با وجود منابع غنی تاریخی، مذهبی و فیلمسازان مومن و متعهد باید پس از سالها فقط یک فیلم درباره پیامبر اکرم داشته باشیم، چرا ما نتوانسته ایم دین مان را و پیامبران ما را که نه تنها برای جزئی ترین حقوق انسانها بلکه برای حقوق ضعیف ترین حیوانات و حتی درختان و گیاهان عزت قائل است، به جهانیان معرفی کنیم.
پیامبر مهربانی ها که خداوند او را در قرآن سرمشق و الگوی تام خوبی ها می نامد(احزاب/21: لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنه…) و نه تنها برای ما رحمت است که رحمة للعالمین خوانده شده و دلیل خداوند بر رسالت او چیزی نیست مگر اینکه رحمت برای تمام جهانیان باشد (انبیاء/107: و ما ارسلناک الا رحمة للعالمین) چگونه اینچنین مهجور مانده که عده ای پلید به خود جرأت توهین و جسارت به این شخصیت والا می دهند.
نگاهی به فیلم «محمد رسول الله» مجید مجیدی
• کارگردان: مجید مجیدی
• نویسنده فیلمنامه: کامبوزیا پرتوی، مجید مجیدی با همکاری حمید امجد
• مشاور کارگردان: رضا میر کریمی
• مدیر فیلمبرداری: ویتوریو استورارو
• فیلم‌بردار: حمید خضوعی ابیانه
• موسیقی: ای. آر. رحمان
• مدیران اجرایی طرح: پروانه پرتو، علیرضا رضاداد
• مجری طرح: محمد مهدی حیدریان
• تهیه کننده و سرمایه‌گذار: شرکت سینمایی نور تابان
«محمد رسول الله» فیلمی است عظیم و بزرگ، بزرگتر از تمام قد و قواره سینمای ایران. و اگر رئال بودن اجرای صحنه ها را امتیاز به حساب آوریم حتی بالاتر از استانداردهای سینمای هالیوود که تماما صحنه های مصنوعی و جلوه های ویژه کامپیوتری اند.
رنگ و نورپردازی فوق العاده است و چشم نواز، فیلمبرداری عالی و شاعرانه و قاب بندی های بسیار زیبا، طراحی صحنه و لباس و جلوه های در حد اعلاء خودش.
فیلم سه ساعته «محمد ص» با داستان تحریم مسلمانان در شعب ابوطالب وحمایت حضرت حمزه آغاز می گردد، و با تلاوت سوره فیل فلاشبک زده و قضیه سپاه ابرهه را به نمایش می گذارد و از بدنیا آمدن محمد ص تا جوانی موقعیت هایی را روایت می کند، در پایان با بازگشت به قضیه شعب و وحی پیامبر به عهدنامه موریانه خورده تمام می شود.
مبنای فیلم بر نمایش مهربانی پیامبر در زمان کودکی استوار است، و در این بین حرف مهم دیگری نیز گفته می شود؛ اینکه پیامبر رحمت للعالمین است و موید دین مسیح و یهود، بیان نشانه های منجی عالم در زمان تولد پیامبر از کتاب تورات و انجیل موید این مطلب در فیلم است.
(گذاشتن موی بلند برای پیامبر، تصویرهای اورشولدر، لانگ شاتهای ضد نور و تصویر بسته پر نور از تمهیدات جالب مجیدی برای نشان ندادن چهره پیامبر است).
دلم نمی خواهد نقدی بر این فیلم بنویسم اما ذکر چند نکته خالی از لطف نیست، نکاتی که البته در جای خود بسیار مهم اند مثل نبود خط سیر داستانی در فیلم که اندکی آزاردهنده است، بین روایتها روابط علی معلولی وجود ندارد و سکانس ها از دل نیاز سکانس قبلی بوجود نمی آید، فیلمساز هر کدام از موقعیت های نمایشی را جدا از هم به تصویر کشیده، نخ تسبیح این روایتها مثلا ابوطالب است، شخصیتی که در اکثر همین داستانها غایب است! .
پردازیها نیز ناقص است و حتی برخی از آنها معرفی نمی شوند و برای کسی که با تاریخ اسلام ناآشناست کاملا مبهم است. کاتها، فید ها، دیزالوها بی موقع است و هنوز پلان منعقد نشده و جان نگرفته قطع می شود، سوپر اینپوزها هم نمی تواند مفهوم بخشی کند و این ناپیوستگی را جبران نماید.
شروع داستان با قضیه تحریم مسلمانان در شعب ابوطالب شاید محمل خوبی برای بیان حرف سیاسی مجیدی در دنیای امروزی باشد، اما قطعا موقعیت مناسبی برای شروع قصه نیست و هیچ نیازی به بیان این قضیه در فیلم حس نمی شود و بدتر از آن فلاشبک بدون علت وادامه دادن داستان کودکی در فلاشبک . جنس و لحن صدای پیامبر نیز بد انتخاب شده و دیالوگها بد ادا می شود، موسیقی هرچند زیباست اما خیلی زیاد است و به اصطلاح از فیلم بیرون می زند.
گویا فیلمساز نخواسته مخاطب را با داستان پردازی سرگرم کند و موقعیت های داستانی بیشتر هدفش درگیر کردن حس مخاطب است نه پیشبرد خط اصلی قصه.
اما از همه اینها که بگذریم فیلم روایتی شاعرانه و احساسی دارد، دوربین شناور و آزاد، لوکیشنهای چشم نواز و قصه سیال، فیلم را همچون نماهنگی زیبا دلپذیر کرده است، یک شعر نو لطیف و پر احساس. فیلم دوسکانس فوق العاده زیبا و مسحور کننده دارد یکی در ابتدای فیلم و یکی در انتها؛ سکانس عظیم نابودی سپاه ابرهه و سکانس نجات قربانیان دریا و رحمت الهی، سکانسهای زیبایی که حتما باید ببینید.
امیدواریم فیلم «محمد رسول الله» مجید مجیدی در جهان دیده شود و بتواند منعکس کننده ذره ای از نمود مهربانی این بزرگترین اسوه حسنه باشد.